Korowal weselny 11 marca br. został wpisany – jako 115 produkt z województwa podkarpackiego - na Krajową Listę Produktów Tradycyjnych (zarządzaną przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi) w kategorii wyroby piekarnicze i cukiernicze. Pochodzący z Grodziska Dolnego wypiek to duży, dobrze wyrośnięty bochen pszennego chleba, w przekroju przypominający ciasto drożdżowe. Ma ok. 40 cm średnicy, a wysokość do 20 cm.

Tożsamość lokalną mieszkańców Grodziska Dolnego kształtowała sfera obrzędowości, która wykazywała różnice w stosunku do obyczajów wsi sąsiednich. Szczególne znaczenie przypadało obrzędom związanym z wypiekiem podczas różnych świąt. I tak z uroczystościami weselnymi powiązany był chleb weselny zwany na terenie Podkarpacia korowalem.

„Korowalem ciasto, Toczyło się przez miasto, Przez miasto i przez rynek, Do Marysi po wianek (…)” (fragment piosenki ludowej śpiewany przez tzw. drużynę weselną).

Korowal jest ciastem podobnym do chleba, jednak ma lekko słodkawy smak. Oprócz mąki, jajek i wody dodawane jest mleko oraz cukier. Ciasto na korowal rozczynia się tak jak na chleb, a następnie piecze się w dużej okrągłej blasze. Na wierzchu ciasta zwykle zapiekano warkocz z ciasta „żeby paradnie kołacz wyglądał” (wywiad etnograficzny z mieszkańcami Grodzisko Górne). Korowal zdobiony jest różnego rodzaju kawałkami ciasta w formach np. ptaszków, kwiatków, listków. Dawniej, zazwyczaj na wesele, przygotowywało się co najmniej dwa ciasta: jedno – w domu panny młodej, drugie – w domu pana młodego i piekło już na trzy dni przed weselem. Ciasto rozdawane było wszystkim gościom weselnym w odpowiedniej kolejności. Pierwsi otrzymywali je państwo młodzi, następnie rodzice, rodzice chrzestni i pozostali goście. Goście otrzymywali także po kawałeczku korowala do domu, aby poczęstowali nim pozostałych domowników, którzy nie uczestniczyli w weselu. Obecnie korowal pieczony jest podczas różnych świąt i wydarzeń lokalnych.