Solidne gmaszysko, niczym wiekowy dwór kresowy, nie da się nie zauważyć. Olbrzymie, drewniane bale tworzą jego ściany, a wysokie drzwi wręcz zapraszają do wnętrza. Jego przestrzeń zaskakuje z jednej strony skalą, z drugiej jednak pewną przytulnością, może przez stosunkowo niski sufit, może przez fakturę drewnianych ścian, a może atmosferę kuchni czy rozległego, kamiennego baru.

Gdy zasiądziemy przy solidnym stole pojawia się kelnerka z kartą – i tu zaczynają się czary. Po pierwsze w karcie nie ma gramatur. Po drugie niektóre dania mają trochę poetyckie opisy, np. surowizna, kurze łapki czy cyc kurzęczy. I po trzecie – nie do końca wiemy co zamawiamy, ale rozczarowania – wierzcie mi - nie będzie.

Na początek zamówcie tatara po polsku z polędwicy wołowej, albo zagrychę czyli „dechę drobnych zakąsek domowej roboty, a na niej m.in. smalec z cebulką, ogórki kiszone, mięsa pieczone, śledzie oraz pieczywo z naszego pieca”. Gdy zobaczycie kelnerkę niosącą olbrzymi kawał dechy z zawartością to przekonacie się, że to posiłek dla czterech chłopa, a z piwem nawet dla pięciu. Swojskie, własnej produkcji wędliny wyborne po prostu, delikatne mięso: schab, karkówka, do tego robiony na miejscu pasztet. Zajrzyjcie tam, bo naprawdę warto.